Όταν πριν από ένα μήνα ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μίνι ανασχηματισμό και με απόφαση του όρισε την αναπληρώτρια κοινοβουλευτική εκπρόσωπο της Ν.Δ., Ζωή Ράπτη, Υφυπουργό Υγείας αρμόδια για τα θέματα της Ψυχικής Υγείας, ήταν μία κίνηση καθόλου τυχαία.
Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της η νέα υφυπουργός Υγείας, δίνει την πρώτη της συνέντευξη στο newsit.gr και την Μάγδα Τσέγκου και μιλάει για το πόσο επικίνδυνοι είναι οι συνωμοσιολόγοι και οι αρνητές της μάσκας για την κοινωνία και για την δημόσια υγεία.
Αναφέρεται στις ελλείψεις προσωπικού και στην ανανέωση των συμβάσεων επικουρικού προσωπικού στις δομές ψυχικής υγείας, αλλα και στα 9 προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί, αλλά δεν έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα. Αναλύει τους βασικούς στόχους που είναι η αποασυλοποίηση των ψυχικά νοσούντων και η δημιουργία δομών για ανθρώπους με άνοια, ενώ τέλος, απαντά για την μεγάλη αύξηση των ψυχιατρικών περιστατικών που παρατηρούμε σήμερα αλλά και για τις ολοένα αυξανόμενες ακούσιες νοσηλείες στην χώρα μας.
Δείτε τη συνέντευξη:
Μέχρι σήμερα η Ελλάδα είναι 110η στην κατάταξη των χωρών που πλήττονται από κορονοϊό
«Κοιτάξτε είναι αλήθεια ότι στο πρώτο κύμα της πανδημίας έγινε μία αποτελεσματική διαχείριση, μία διαχείριση γιατί ακούσαμε τους οίκους, μία αποτελεσματική διαχείριση, γιατί και οι πολίτες ήταν αυτοί οι οποίοι εφάρμοσαν τα μέτρα και πράγματι το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό για όλους. Σήμερα έχουμε ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας, αυτό όχι μόνο στη χώρα μας, συμβαίνει και παγκοσμίως και βλέπουμε ότι και σε πολλές άλλες χώρες αυτό το κύμα είναι πολύ πιο ισχυρό. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα η Ελλάδα είναι 110 στην κατάταξη των χωρών που πλήττονται από κορονοϊό. Δηλαδή μία πάρα πολύ χαμηλή κατάταξη με βάση τα κρούσματα μέσα στον πληθυσμό. Από εκεί και πέρα όμως δεν θα πρέπει να εφησυχάσουμε. Είναι στο χέρι μας να τηρήσουμε τα μέτρα είναι στο χέρι μας και πάλι να ακούσουμε τους ειδικούς και είναι επίσης δεδομένο ότι το Υπουργείο Υγείας, παρακολουθεί δυναμικά αυτή την πορεία της εξέλιξης του κορονοϊού εκδίδοντας μέτρα και ελέγχοντας κάθε εβδομάδα με τηλεδιάσκεψη στην οποία πάντα παρίσταται ο Πρωθυπουργός, την πορεία της νόσου στη χώρα μας. Στη συνέχεια όπως όλοι γνωρίζουμε οι λοιμωξιολόγοι μας είναι αυτοί οι οποίοι δίνουν τις κατευθύνσεις και κατευθύνσεις αυτές υλοποιούνται σε πολιτική του υπουργείου υγείας. Βεβαίως με τις γνωστές διασκέψεις που βλέπουμε αλλά και τις εξαγγελίες που γίνονται στις 6:00 τα απογεύματα με την παρακολούθηση όλων των γραφημάτων της πανδημίας αυτής και βεβαίως με την εξαγγελία συγκεκριμένων μέτρων ανάλογων με την ανάγκη κάθε φορά».
Οι συνωμοσιολόγοι και οι αρνητές της μάσκας είναι επικίνδυνοι
«Κοιτάξτε νομίζω ότι η ίδια η κοινωνία δεν πρέπει να παρασυρθεί στη συνωμοσιολογία και το λέω και αυτό τουλάχιστον δεν βλέπω μέχρι σήμερα να παρασύρεται. Γιατί αν δείτε και τις δημοσκοπήσεις στην ερώτηση για το αν η μάσκα είναι χρήσιμη, πάνω από το 80% των πολιτών απαντούν ότι είναι χρήσιμη και την χρησιμοποιούν. Άρα η κοινωνία δεν ακούει τους συνωμοσιολόγους, όμως βεβαίως είναι πολύ εύκολο και τα νεότερα παιδιά να παρασυρθούν που δικαίως αισθάνονται τον περιορισμό πιο βαρύ πάνω στους ώμους, τον περιορισμό που βάζει ο οποίος όμως είναι αναγκαίος. Από κει και πέρα όμως ξέρουμε όλοι ότι είναι αποτέλεσμα όλων των μετρήσεων που κάνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός σε όλο τον κόσμο, ότι αυτά είναι τα απαιτούμενα μέτρα για να προφυλαχτούμε. Ξέρουμε επίσης ότι τον χειμώνα που έρχεται, αναγκαστικά θα περιοριστούμε στα σπίτια μας ή σε κλειστούς χώρους. Αυτό είναι πολύ πιο επίφοβο για τη μετάδοση του ιού, από το καλοκαίρι που είμαστε σε ανοιχτούς χώρους και πραγματικά ο αέρας που κυκλοφορεί και ευτυχώς η χώρα μας έχει πολύ καθαρό αέρα, είναι σωτήριος για την μη μετάδοση του ιού. Άρα κάθε συνωμοσιολογία είναι επικίνδυνη, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση και είναι σκόπιμο και να ενημερωνόμαστε και να τηρούμε βεβαίως, τα μέτρα προστασίας που γνωρίζουμε όλοι πλέον παγκοσμίως».
Έρχεται μονιμοποίηση και ανανέωση των συμβάσεων επικουρικού προσωπικού στις δομές ψυχικής υγείας
«Είναι αλήθεια ότι σε αυτό ο πρωθυπουργός, έχει δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα και έχει δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα ορίζοντας ένα αρμόδιο Υπουργό για αυτά τα θέματα, ακριβώς για να δείξει ότι είναι έμφαση της κυβέρνησης, οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι βάλλονται από το στρες, αλλά και από άλλα νοσήματα, όπως είναι η κατάθλιψη και πολλά άλλα, τα οποία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είναι νοσήματα τα οποία αυξάνονται χτυπούν τον γενικό πληθυσμό όπως τα λέμε, πέρα από των ήδη πασχόντων. Ακριβώς για αυτό λοιπόν έχουμε προβλέψει στο υπουργείο μία συγκεκριμένη στρατηγική, μία στρατηγική για την βοήθεια στον γενικό πληθυσμό και από τις ψυχιατρικές μονάδες των νοσοκομείων και από τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας κατά τόπους, δηλαδή τα κέντρα που λέμε στην κοινότητα, στα οποία θα μπορέσουν οι συμπολίτες μας να βρουν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα φαινόμενα όπως αναφέραμε προηγουμένως μέσα στα οποία, είναι η κατάθλιψη. Είναι και αυτή η μεγάλη πίεση, αν θέλετε, θα πω εγώ και οι εξαρτήσεις οι οποίες είναι επίσης δεδομένο, ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας ενισχύονται. Βλέπουμε νέους οι οποίοι στρέφονται στο αλκοόλ, βλέπουμε νέους οι οποίοι πέφτουν να το πω έτσι πιο απλά με τα μούτρα στο διαδίκτυο, να κολλάνε τα παιδιά μας, πολλά παιδιά από τα δικά μας, είναι πραγματικά μία νόσος εν τέλει. Όχι απλή χρήση βεβαίως του διαδικτύου ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά το να ασχολείσαι πάρα πολλές ώρες την ημέρα την ημέρα, η οποία θέλει και αυτή την αντιμετώπισή της. Αυτό λοιπόν, θα γίνει με συνεργασία, όπως είπα προηγουμένως των δομών ψυχικής υγείας τις οποίες θα ενισχύσουμε. Πρόθεσή μας είναι να στηρίξουμε αυτές τις δομές και με το επικουρικό προσωπικό το οποίο έχει προσβληθεί κατά τη διάρκεια του κορονοϊού, αλλά και αυτό το επικουρικό προσωπικό θα μπορέσει να βοηθήσει περαιτέρω και με την πρόθεση που έχει η κυβέρνηση και να ανανεώσει τις συμβάσεις τους και βεβαίως να μονιμοποιήσει αρκετούς εξ αυτών για να παράσχουν αυτές τις υπηρεσίες».
Στόχος μας είναι η αποασυλοποίηση των ψυχικά νοσούντων και η δημιουργία δομών για ανθρώπους με άνοια
«Εκείνο το οποίο παραλάβαμε, είναι μία ψυχιατρική μεταρρύθμιση που όπως λέμε η αποασυλοποίηση, που ήταν ακόμα σε καθυστέρηση. Θέλουμε ακόμα να ενισχύσουμε αυτή την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και να ενισχύσουμε, την λεγόμενη αποασυλοποίηση, δηλαδή να φεύγουν από τις μονάδες τις ψυχιατρικές των νοσοκομείων αλλά και των κλινικών, εντός των γενικών νοσοκομείων, οι ασθενείς και να μπαίνουν στην κοινότητα. Δηλαδή είτε σε ξενώνες, είτε σε οικοτροφεία και από κει και πέρα αυτοί οι άνθρωποι να μπορέσουν κάποια στιγμή να ενταχθούν, πίσω να γυρίσω πίσω, στην κοινωνία ασφαλής και βεβαίως, σε μία υγιέστερη κατάσταση από ότι ξεκίνησαν από τα νοσοκομεία. Άρα λοιπόν το ένα κομμάτι είναι να στηρίξουμε, αυτούς τους ψυχικά νοσούντες, επίσης είναι να δημιουργήσουμε και περαιτέρω δομές για την άνοια, η οποία είναι μία ασθένεια η οποία βάλλει πολύ μεγάλο πλήθος. Εμείς έχουμε και πολλούς ηλικιωμένους, σαν χώρα και βλέπουμε ότι τουλάχιστον αυτό που παραλάβαμε, υπήρχαν δομές για να ιδρυθούν. Άρα λοιπόν θα γίνει μία συνεργασία και για την άνοια και για το αλτσχάιμερ, για να μπορέσουμε να ιδρύσουμε περισσότερες δομές και παράλληλα, να μπορέσουμε να στηρίξουμε τα παιδιά με αυτισμό».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο συντονισμός στις υπηρεσίες
«Ο συντονισμός αυτής της παροχής υπηρεσιών και είναι κάτι που θα δώσω ιδιαίτερη έμφαση. Εννέα προγράμματα έχουν σχεδιαστεί αλλά δεν έχουν υλοποιηθεί. Ένα πολύ σημαντικό πρόγραμμα είναι το πρόγραμμα για την πρώιμη διάγνωση των νέων μας, αν έχουν κάποιο ψυχικό νόσημα. Αυτό μπορεί να γίνει στην ηλικία των 18 έως 20 ετών, όπου εκεί αν κάποιος πάσχει από ένα ψυχιατρικό νόσημα, θα φανεί, πλέον θα βγει προς τα έξω με μία έξαρση και εκεί σε αυτή την ηλικία, είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει η πρώιμη διάγνωση όπως λένε για να μπορέσει να υπάρξει η πρόληψη στην εξέλιξη της ασθένειας. Δηλαδή να μπορέσουμε εκεί να ενισχύσουμε τα παιδιά μας ούτως ώστε να έχουν την κατάλληλη αντιμετώπιση και την κατάλληλη περίθαλψη. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα το οποίο μας αφορά. Επίσης το κομμάτι της στήριξης και των παιδιών. Πλέον στα σχολεία θα υπάρχει ένας ψυχολόγος, αυτό αφορά βεβαίως το υπουργείο υγείας. Αλλά έχουμε πρόθεση να συνεργαστούμε με αυτούς τους ψυχολόγους ούτως ώστε να παρακολουθούμε με πρόγραμμα το οποίο θα εκπονήσουμε τα παιδιά μας στα σχολεία.»
Στο Δρομοκαΐτειο μέχρι σήμερα δεν είχε πάει υπουργός επίσκεψη ποτέ!
«Είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, όπως επίσης να σας πω γιατί από τις πρώτες μέρες που ανέλαβα, επισκέφθηκα τα δύο μεγάλα τα δύο μεγάλα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας, το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί και το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο το Δρομοκαΐτειο, τα οποία είναι ουσιαστικά οι μεγαλύτερες δομές που έχουμε, όπως επίσης και της Θεσσαλονίκης, αλλά είναι κυρίως της Αττικής τα μεγαλύτερα νοσοκομεία. Εκείνο που είναι χαρακτηριστικό και αξίζει να το πούμε, είναι ότι στο Δρομοκαΐτειο δεν είχε πάει υπουργός ποτέ μέχρι σήμερα, τουλάχιστον από ότι με ενημέρωσαν, δεν υπήρχε, όχι γιατί προφανώς οι προηγούμενοι υπουργοί υγείας δεν ήθελαν να πάνε, αλλά είναι προφανές ότι δεν υπήρχε μία προτεραιοποίηση, προφανώς είναι δεδομένο ότι θα ήθελαν. Όμως αυτό συμβαίνει, γιατί παλαιότερα δεν υπήρχε και τόσο μεγάλη αύξηση των ψυχιατρικών περιστατικών που παρατηρούμε σήμερα, όπου βλέπουμε ολοένα αυξανόμενες και τις ακούσιες νοσηλείες, γιατί είναι χαρακτηριστικό να πούμε ότι η Ελλάδα, έχει 55% ποσοστό ακούσιων νοσηλειών, σε σχέση με άλλες χώρες που είναι 15%, Ευρωπαϊκές χώρες, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι χρειάζεται μία ενίσχυση και αυτών των δομών, που δέχονται τους ασθενείς και βεβαίως, η δυνατότητα αυτοί οι ασθενείς πολύ γρήγορα, να βγουν σε δομές όπως είπαμε, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και βεβαίως να ενταχθούν στην κοινότητα και ξέρετε κάποιος ακόμα πολύ σημαντικός φορέας, είναι και οι λεγόμενες ΚΥΣΠΕ. Που είναι οι συνεταιρισμοί περιορισμένης ευθύνης, που όμως ασχολούνται με το να δώσουν εργασία σε ανθρώπους οι οποίοι παλεύουν για την αποασυλοποίηση και βεβαίως, με την εργασία για παράδειγμα αγροτικές εργασίες, εργασίες του να λειτουργήσουν ένα κυλικείο, και ούτω καθεξής. Με αυτή την εργασία φαίνεται ότι και τα ψυχικά νοσήματα τρόπον τινά, βρίσκουν τη θεραπεία τους, όταν βεβαίως αξιοποιούνται σωστά αυτές οι δράσεις. Άρα λοιπόν η απάντηση είναι ότι έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε».