Ήταν Αύγουστος, όταν ο Αλκιβιάδης Βατόπουλος, καθηγητής μικροβιολογίας και μέλος της επιτροπής λοιμωξιολόγων, μιλούσε για διασπορά του κορωνοϊού σε όλη την Ελλάδα.
Ήταν τότε που εμείς, κάναμε τα μπάνια μας ανέμελοι στις παραλίες. Ήταν τότε, που δεν φορούσαμε μάσκα, γιατί ντρεπόμασταν να ξεχωρίσουμε στο πλήθος. Ήταν τότε που τίποτα δεν προμήνυε, ότι ο Νοέμβριος θα είχε χίλιους νεκρούς από κορωνοϊό. Την ίδια ώρα που στην Κίνα, κατέγραψαν προχθές μόνο δώδεκα κρούσματα και κανέναν θάνατο.
Το χιμαδιό του Έλληνα, αυτή τη φορά, κόστισε ακριβά και το πληρώνουμε με εκατοντάδες θανάτους. Τώρα πια, όλοι έχουμε έναν γνωστό που νοσεί και ίσως κάποιον γνωστό γνωστού, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες.
Η Ελλάδα πενθεί!
Εκατοντάδες άνθρωποι, νοσηλεύονται με κορωνοϊό στις εντατικές, την ίδια ώρα, που άλλοι τόσοι περνάνε τις πόρτες των νοσοκομείων, για νοσηλεία. Το Σύστημα Υγείας, έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας.
Όταν η Κυβέρνηση έλεγε καθολική χρήση μάσκας σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, κάποιοι γελοίοι και ανεύθυνοι άνθρωποι γλεντούσαν στα μποζούκια, έκοβαν βόλτες αδιάφοροι για το αν θα σκορπίσουν τον ιό στον περίγυρό τους.
Μην γελιόμαστε. Ο Έλληνας ποτέ δεν πήρε σοβαρά αυτόν τον ιό. Αυτή είναι η αλήθεια. Και όταν λέμε Έλληνας, εννοούμε όλοι μας. Ο καθένας ξεχωριστά, ως μονάδα. Γιατί το “ωχ μωρέ αδερφέ τώρα, εγώ θα κολλήσω;”, είναι ελληνική νοοτροπία. Αν δεν σου χτυπήσει την πόρτα, δεν θα πιστείς ποτέ φίλε μου Έλληνα. Δυστυχώς όμως τώρα, όχι απλά σου χτύπησε την πόρτα, αλλά γκρέμισε τα σπίτια χιλιάδων ανθρώπων.