magdasnews.gr
Τετ α τετ με την Μάγδα

Σαν βγαλμένο από ταινία το success story του Θεοδόση Ζερβουδάκη

Ο Θεοδόσης Ζερβουδάκης (ο mr. ZER), είναι από εκείνες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που μπορείς να μιλάς για ώρες μαζί του και μάλιστα με αμείωτο ενδιαφέρον. Ο λόγος προφανής! Είναι ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος, που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για την δύναμη του, την αντοχή του στις δυσκολίες της ζωής, την εργατικότητα του και την αποτελεσματικότητα του που τον οδήγησε στο success story που μας διηγείται σήμερα σε αυτή την συνέντευξη. Οι ιστορίες που μας διηγείται πολλές και άγνωστες στον κόσμο. Ο γνωστός επιχειρηματίας στον χώρο της διαφήμισης και της κινητής τηλεφωνίας, έχει ξεπεράσει τις 200.000 ώρες τηλεοπτικού αέρα σε πολλά κανάλια σε Ελλάδα και Κύπρο. Πρόσφατα, πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια υγείας και ζει από θαύμα, ενώ τους τελευταίους 8 μήνες έχει χάσει 40 κιλά αλλάζοντας σελίδα στην ζωή του, αλλά και στην εμφάνιση του. Αυτό που δεν αλλάζει, και παραμένει σταθερή αξία για εκείνον, είναι η οικογένειά του και φυσικά η αγάπη του για την δουλειά του. Σήμερα, μας μιλάει για όσα δεν ξέρει κανείς για εκείνον, ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του και την αφηγείται με έναν ξεχωριστό τρόπο.

Τα παιδικά χρόνια πως ήταν για εσένα; Τι αναμνήσεις έχεις;

«Γεννήθηκα στη Νέα Σμύρνη στην Άνω Νέα Σμύρνη. Σε ένα μικρό φτωχικό 48 τετραγωνικά. Γεννήθηκα το 1973. Με τη βοήθεια του Θεού έφτασα να είμαι 47, δεν έχω αδέρφια, ήμουνα μοναχοπαίδι. Δεν έχω κανέναν, δεν είχα κανέναν, για αυτό και αναγκάστηκα να ξεκινήσω να δουλεύω από την ηλικία των 10 ετών περίπου. Θυμάμαι την πρώτη μου δουλειά. Έφτιαχνα πίτες για σουβλάκια σε ένα εργοστάσιο που βρισκόταν Ακροπόλεως 7, στον Άγιο Δημήτριο που πήγαινα με τα πόδια και έκανα μιάμιση ώρα για να φτάσω από τη Νέα Σμύρνη κάθε πρωί. Είχα στερημένα παιδικά χρόνια. Όταν όλοι οι φίλοι μου έπαιζαν, πήγαιναν βόλτα στις ντισκοτέκ και τα λοιπά, εγώ έπρεπε να πηγαίνω να δουλεύω. Οπότε οι αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ δουλειά»

Σχολείο πήγαινες ταυτόχρονα; 

«Πήγαινα, μέχρι την πρώτη γυμνασίου, μετά επειδή έκανα πάρα πολλές δουλειές για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, αναγκάστηκα να το σταματήσω το ημερήσιο, για να πάω σε ένα νυχτερινό απογευματινό, γιατί το πρωί δούλευα οικοδομή, το μεσημέρι ήμουνα σερβιτόρος, το απόγευμα σχολείο και το βράδυ πορτιέρης DJ και barman.» 

Πότε ξεκίνησες να δουλεύεις; 

«Από τα 12, που ξεκίνησα την οικοδομή, μέχρι που πήγα στρατιώτης σε ηλικία 18 ετών έκανα τρεις δουλειές και όταν ήμουν στρατιώτης, πάλι εργαζόμουνα και έστελνα χρήματα στην Αθήνα στο σπίτι μου, γιατί ο μπαμπάς ήταν άρρωστος δεν υπήρχε κανένας άλλος και έπρεπε να εργαστώ για να στείλω λεφτά από το στρατό στην Αθήνα.»

Ο μπαμπάς σου και η μαμά σου τι δουλειά έκαναν; 

«Ο μπαμπάς μου είχε ένα μικρό τρίκυκλο, όπου με αυτό έκανε κάποιες μεταφορές όταν μπορούσε και μαζεύαμε παλιοσίδερα στους δρόμους, ήταν παλιατζής και η μητέρα μου ήταν οικιακή βοηθός, καθάριζε σπίτια και εγώ ήμουν εργάτης και έχω υπάρξει οικοδόμος, επιπλοποιός, παλιατζής, σκουπιδιάρης, παρκαδόρος, οδηγός group manager, αποθηκάριος, δεκάδες δουλειές, μέχρι να ξεκινήσω την ενασχόληση μου με την κινητή τηλεφωνία τον Ιανουάριο του 1994» 

“Όταν πήγα το πρώτο μου ταξίδι στη Κίνα 

έκανα 4 ημέρες να φάω γιατί δεν ήξερα αγγλικά”

 

Τελείωσες λύκειο , σπούδασες ;

«Το λύκειο είναι μία πολύ μεγάλη πολυτέλεια για να μπορέσει να τελειώσει και να πάει κάποιος. Λύκειο πρέπει να μην εργάζεσαι. Εμένα, ο Θεός δεν μου επέτρεψε να έχω αυτή την επιλογή στη ζωή μου και τελείωσα μόνο το γυμνάσιο. Στα αγγλικά δεν πήγα. Μόνο στην πρώτη προκαταρκτική. Γιατί δεν υπήρχαν χρήματα να πληρώσω για να μάθω αγγλικά και όταν χρειάστηκαν για να κάνω το πρώτο μου ταξίδι στην Κίνα είχα να φάω τέσσερις μέρες, γιατί δεν ήξερα πώς λεγόταν το νερό πώς λεγόταν το ψωμί, πώς λεγόταν το μακαρόνι, πώς λεγόταν το πιρούνι. Αυτά αναγκάστηκα να τα μάθω πολύ μεγάλη ηλικία.» 

Δεν είχες κάποιον μεταφραστή μαζί σου, πήγες «ξυπόλητος στα αγκάθια» στην Κίνα; 

«Πιο ξυπόλητος δεν υπήρχε, γιατί, πήγα στην Κίνα όταν είχα χάσει τον μπαμπά μου όπου οικονομική μου κατάσταση από όταν έχασα τον μπαμπά μου ήταν πάρα πολύ άθλια. Είχα χάσει, ότι είχα και δεν είχα, τον πολυτιμότερο άνθρωπο στον κόσμο για μένα, που ήταν ο πατέρας μου και η μητέρα μου, και φυσικά αυτό μου προκάλεσε και μία οικονομική κατάρρευση και έπρεπε να ξανά ξεκινήσω από τις στάχτες μου. Έβγαλα λοιπόν ένα εισιτήριο, με την τελευταία πιστωτική που είχα, Αθήνα Ντουμπάι Dubai Hong Kong, χωρίς επιστροφή και έπρεπε απλά να τα καταφέρω.» 

Σε έχει στεναχωρήσει το γεγονός ότι δεν απέκτησες ποτέ την στοιχειώδη μόρφωση που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος στην ηλικία σου; 

«Όχι, ποτέ δεν αντιμετώπισα τέτοιο πρόβλημα. Φρόντισαν να εξελιχθώ με τα χρόνια, με τις δεκαετίες θα έλεγα τώρα πλέον και να μάθω αυτά που μου ήταν απαραίτητα για να μπορέσω να επιβιώσω. Και να πετύχω κάθε στόχο που έβαζα στη ζωή μου.» 

Άρα δεν αποτέλεσε εμπόδιο το ότι δεν τελείωσες το λύκειο και δεν γνώριζες Αγγλικά; 

«Όχι δεν αποτέλεσε εμπόδιο, χωρίς να παροτρύνω κανέναν να το κάνει σήμερα. Αντίθετα προτρέπω τους πάντες να κάνουν όχι απλά τη στοιχειώδη μόρφωση, να πάνε και να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο, γιατί αυτά είναι εφόδια για τη ζωή, εφόδια που εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να έχω.»

Τώρα που είσαι μεγαλύτερος γιατί δεν το κάνεις να καθίσεις στο θρανίο και να μάθεις αγγλικά που δεν είναι κάτι δύσκολο πια; 

«Αγγλικά έχω ξεκινήσει και μαθαίνω καταναγκαστικά, γιατί πλέον μιλάω με τους προμηθευτές στο εξωτερικό και δεν είχα την επιλογή ,δεν μπορώ να πω ότι έχω φτάσει σε ένα επίπεδο Proficiency, Lower, αλλά τα πάρα πολύ βασικά, στα αγγλικά πλέον τα έχω μάθει. Πήρα καθηγήτρια αγγλικών και έχω ξεκινήσει και κάνω εντατικά μαθήματα Αγγλικών τα τελευταία χρόνια. Να πεις ότι σας παρακαλώ δώστε μου ένα ποτήρι νερό, τα πολύ βασικά και αυτά που μου χρειάζονται τα επιχειρηματικά, για να μπορέσω να μιλήσω να βγάλω μία παραγγελία, να κλείσω μία συμφωνία, τα πάρα πολύ βασικοεπιχειρηματικά, αυτά τα έχω μάθει τα τελευταία χρόνια.»

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να εργάζεσαι στον χώρο της κινητής τηλεφωνίας;  

 «Ήμουν 21 ετών όταν  άνοιξα το πρώτο μου κατάστημα το 1994. Τα ωραιότερα μου χρόνια 20 με 30, ήταν τα χρόνια της ανεμελιάς. Τα κινητά τηλέφωνα και η κινητή τηλεφωνία στην Ελλάδα, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1993, με την τότε Panafon και την telestet, εγώ τότε εργαζόμουνα στην υδρία την εγκυκλοπαίδεια, στις εκδόσεις, σαν οδηγός, αποθηκάριος και group manager και πουλούσαμε βιβλία Υδρία εγκυκλοπαίδειες σε όλη την Ελλάδα, κάνοντας λοιπόν ταξίδια. Οι εκδόσεις ήταν  στην Ακαδημίας, Χαριλάου Τρικούπη στην Αθήνα και τότε δίπλα μου άνοιξε ένα κατάστημα της εταιρίας Γερμανός. Πήγα λοιπόν εκεί δίπλα τότε και τους είπα ότι, ξέρετε κάτι, αυτοί δίπλα, τα αφεντικά μου, έχουν χρήματα, άμα πάρουμε κανένα τηλέφωνο από αυτά που μιλάνε στους δρόμους, εγώ κάνα χαρτζιλίκι έχω; Και μου λέει ο τότε διευθυντής του Γερμανού, σημερινός πολύ καλός μου φίλος. Φέρε μας εσύ πελάτη, και θα σου δώσω και χαρτζιλίκι. Τότε το αφεντικό μου παίρνει ένα τηλέφωνο που δίνουνε 5 χιλιάρικα και βάζω στο μυαλό και δουλεύει, και λέω, για να μου δώσει ο υπάλληλος σε αυτό το μαγαζί ένα πεντοχίλιαρο, φαντάσου τι βγάζει το αφεντικό. Άρα Θεοδόση, πρέπει να πάψεις να είσαι υπάλληλος, και να ρισκάρεις να μάθεις τι σημαίνει κινητή τηλεφωνία, αυτό που ήρθε στην Ελλάδα τώρα, πώς το κάνουν, γιατί το κάνουν, και τι οικονομάνε. Και τότε πήγα και πήρα ένα πάρα πολύ μεγάλο ρίσκο. Ζήτησα και πήγα στον μπαμπά μου, στο σπίτι σε αυτό το σπίτι το τεράστιο, των 48 τετραγωνικών του 1950, και λέω μπαμπά, θα ήθελα σε παρακαλώ να μου επιτρέψεις να κάνω το σαλόνι του σπιτιού μας γραφείο. Μιλάμε για σαλόνι μιλάμε 2×3 περίπου. Στο σαλόνι μας υπήρχε ένας καναπές. Γιατί δεν χώραγε να μπούνε πολυθρόνες πολλές, λόγω της στενότητας και ένα μικρό τραπεζάκι. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου, από τις εκδόσεις Αξιοτέλλη και να πάρω το ρίσκο για να ξεκινήσω την ενασχόληση μου με την κινητή τηλεφωνία για να χρησιμοποιήσω ως έδρα το σπίτι μου.» 

Τι να κάνεις δηλαδή να πουλάς κινητά τηλέφωνα; 

«Τότε, δεν μιλάγαμε για τηλέφωνα, πουλάγαμε συνδέσεις, συμβόλαιο. Έκλεισε η συμφωνία με την q phone, μία από τις εταιρείες της Panafon τότε, από το service provider και άρχισα να βρίσκω πελάτες μέσα από πρατήρια βενζίνης στην Άνω Νέα Σμύρνη, στον Άγιο Δημήτριο, στον Άλιμο, στις περιοχές που γεννήθηκα που μεγάλωσα και λατρεύω. Το 1995, βρήκα ένα υπόγειο που κατέβαινες 10 σκαλοπάτια, που ήταν γύρω στα 17 τετραγωνικά και πάω και ανακοινώνω στον μπαμπά μου ότι θα ανοίξω μαγαζί και ο μπαμπάς απάντησε : «Παιδί μου  μην ανοίξεις μαγαζί, εμείς είμαστε φτωχοί, μην το κάνεις, θα πεινάσουμε ». Κι εγώ του απάντησα να μη φοβάται, γιατί δεν πρόκειται να πεινάσουμε, γιατί αν δεν πετύχω, θα πάω να κάνω τόσες δουλειές  που γνωρίζω και από το σπίτι μας, δεν θα λείψει ποτέ το φαγητό. Η κινητή τηλεφωνία, ήταν στην άνθηση της . Άνοιξα δεύτερο μαγαζί στην Καλλιθέα και μέχρι το 1999, είχα φτιάξει μόνος μου, μία αλυσίδα με 21 καταστήματα πανελλαδικά, σε 5 χρόνια είχα ανοίξει 21 καταστήματα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πουλούσα μόνο τηλέφωνα και συνδέσεις. Όταν πλησιάζαμε το 2000, άρχισα να μυρίζομαι και λέω. Μα είναι δυνατόν να συνεχίσει αυτό το πράγμα με τις συνδέσεις, είμαστε 10 εκατομμύρια κόσμος και έχουμε πάρει 12 εκατομμύρια συνδέσεις αυτό το πράγμα κάπου θα κορεστεί! Έτσι λοιπόν τι έκανα; Έβαλα το μυαλό να δουλέψει και λέω, αυτό που κάνεις έχει ημερομηνία λήξης, πρέπει να στρίψεις το τιμόνι αλλού, μην πας στα βράχια. Και αποφασίζω τότε, την τότε εταιρεία, να την πουλήσω τότε που ήταν στα πάνω της και δημιουργώ το 2000 κάτι τελείως πρωτοποριακό. Ένα πολυκατάστημα ηλεκτρικών ειδών, που δεν υπήρχε στο κέντρο της Αθήνας, με ταυτόχρονα ανταλλαγές σε κινητά τηλέφωνα, που δεν έκανε δηλαδή με το παλιό σου κινητό, το αντάλλαζες με ένα άλλο και σου παίρνανε τη διαφορά. Όλο αυτό κράτησε μέχρι και το 2009, που μέχρι το 2009 είχα ξαναφτιάξει άλλα πέντε μαγαζιά από την αρχή εγώ, αλλά το 2009 ήταν που αρρώστησε ο μπαμπάς μου, ήταν η χρονιά που έχασα τον μπαμπά μου, και έτσι όλα αυτά που είχα φτιάξει από το 2000 μέχρι το 2009, μέσα σε τρεις μήνες εξαερώθηκαν και ξαναναγκάστηκα να ξεκινήσω από το μηδέν.» 

“Έδωσα όλα μου τα λεφτά για να σώσω 

την ζωή του πατέρα μου στην εντατική.

Τελικά πέθανε!”

Δηλαδή τα έχασες όλα, τα πούλησες; 

«Τα πάντα, τα πούλησα το 2000 και άνοιξα την καινούργια εταιρεία που επένδυσα σε αυτή, ανοίγοντας νέα καταστήματα και δημιουργώντας καινούργιο κύκλο εργασιών. Η κατάρρευση ήρθε οικονομικά στο τέλος του 2009, που είχα χάσει τον μπαμπά μου. Ο μπαμπάς μου ήταν ανασφάλιστος και για να πάει ένας ανασφάλιστος να νοσηλευτεί σε κρεβάτια εντατικής θεραπείας, πρέπει να υπάρχει κάποιος εγγυητής για να πληρώσει όλα τα νοσήλια και ότι απαιτούνται. Εγώ ήμουν ο εγγυητής! Γιατί δεν υπήρχε άλλος, έπραξα το καθήκον μου, έκανα αυτό που θα έκανε το κάθε παιδί πιστεύω στη θέση μου, για το γονιό του, για τον άνθρωπο που τον έφερε στον κόσμο.»

Τι σου δίδαξε  αυτή η περιπέτεια και ο χαμός του πατέρα σου ; 

«Τα λεφτά είναι δανεικά, δεν είναι δικά μας τα λεφτά, είναι για να μπορούμε να ζούμε εμείς καλύτερα, τα λεφτά είναι δανεικά.» 

Ναι αλλά αν δεν τα είχες τα λεφτά δεν θα ήταν ο μπαμπάς σου στην εντατική πρακτικά.

«Θα ήτανε. Μπορεί να δούλευα μία ζωή για να το ξεπληρώσω, θα δούλευα μία ζωή για να το ξεπληρώσω ,αλλά το καθήκον μου σαν παιδί στο γονέα μου πάλι θα το έκανα.»

Δεν το κάνουν όλοι!

«Ο καθένας κάνει αυτό που νιώθει και αυτό που του επιβάλλει η καρδιά του και η δική μου καρδιά αυτό μου επιβάλλει και για αυτό και σήμερα που η μητέρα μου είναι σε ηλικία 82 ετών, την έχω όπως πρέπει να έχω τον άνθρωπο που με έφερε στη ζωή και τους χρωστάω τη ζωή μου.»

Ποια είναι η οικογενειακή σου κατάσταση ; 

«Είμαι παντρεμένος, την γυναίκα μου την Κατερίνα, την γνώρισα όταν ο μπαμπάς μου ήταν στην τρίτη μέρα που είχε μπει στον Ευαγγελισμό για νοσηλεία. Ο Θεός μου έστειλε τη γυναίκα μου και το παιδί μου στο χρόνο ακριβώς του πατέρα μου. Δεκαπέντε ημέρες πριν το χρόνο, μας είχαν δώσει ημερομηνία τοκετού 9 Αυγούστου, την ημέρα που έφυγε ο πατέρας μου, το παιδί τελικά γεννήθηκε 15 μέρες νωρίτερα με καισαρική και φυσικά έχω δώσει το όνομα του πατέρα μου. Θανάσης πολύ ιερό για μένα. Τώρα είναι 10 ετών ακριβώς. Για δεύτερο παιδί…αυτά είναι τυχερά. Ο Θεός ήθελε να μου δώσει ένα, τώρα είναι okay, δεν θα έκανα δεύτερο παιδί.»

“Ο γιος μου από τα δέκα του, μου ζήτησε να κάνει 

εκπομπή και του είπα, μέχρι 

να πάει φαντάρος να το ξεχάσει”

 

Ο  γιός σου, σου μοιάζει ; 

«Ίδιος εγώ, ακριβώς, έχει ακριβώς τον ίδιο χαρακτήρα με εμένα, κάνει τα πάντα, ότι κάνω εγώ. Μάλιστα πριν μερικούς μήνες πριν 2, 3 χρόνια, σε ηλικία 7 χρόνων μπήκε μέσα στο μαγαζί, πήρε ένα laptop και έκανε παρουσίαση, το έχω σε βίντεο έκανε παρουσίαση και μου έλεγε κάνω εκπομπή. Φέτος που έκλεισε τα δέκα, τον ρωτάω για τα γενέθλια του τι δώρο θέλει να του κάνω και γυρνάει και μου λέει, θα μου κάνεις ότι δώρο θέλω; Εξαρτάται του λέω, αν δεν μου ζητήσεις κάτι παράλογο θα σου κάνω ότι μπορώ. Θέλω μου λέει, να με βγάλεις να κάνω εκπομπή, μου λέει, να κάνω εκπομπή στην τηλεόραση, μου λέει. Του λέω, στην τηλεόραση δεν μπορείς να κάνει κανένα παιδί, δεν κάνει, θα πας φαντάρος, θα γυρίσεις και θα αποφασίσεις μόνος σου. Του πήρα ένα ποδήλατο τελικά, δεν τον έβγαλα ποτέ στον αέρα, κακό θα ήταν αν τον έβγαζα τον αέρα.» 

Πώς προέκυψε η τηλεόραση; 

«Η τηλεόραση προέκυψε από ανάγκη. Ήταν μόλις είχα γυρίσει από την Κίνα. Είχα χάσει τον μπαμπά μου, είχα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια ,δεν είχα φράγκο και έπρεπε με κάποιο τρόπο να πουλήσω τηλέφωνα, αλλά έπρεπε να φέρω μεγαλύτερο τζίρο από αυτόν που έκανα ήδη. Γιατί αν έφερνα τον ίδιο τζίρο, θα βρισκόμουν στο δρόμο, δεν θα είχαμε να φάμε. Και τότε ξεκίνησα την συνεργασία μου με τον τηλεοπτικό σταθμό extra 3 του Βρυώνη, και πήρα μία εκπομπή. Πήρα στην αρχή την εκπομπή των 8:00 με 8:30, απέναντι στα δελτία ειδήσεων, είχαμε το ALTER τότε και πάνω στο δελτίο ειδήσεων και μετά μου δώσανε 8:00 με 8:30, δεν με έβλεπε άνθρωπος, 8 με 8μιση τότε και μετά από μερικές βδομάδες πήρα και μία Παρασκευή 8:30 με 9:00 και από κει σιγά σιγά ξεκίνησα και από εκεί μεταπήδησα και στο Sport TV, το κανάλι του Ολυμπιακού και του Πειραιά, μετά μεταπήδησα στο κανάλι 10 του Τράγκα τότε. Και σταδιακά ξεκίνησα σε πιο μεγάλους σταθμούς. Έκλεισα συμφωνία με τον Alpha που ήταν μία συμφωνία σταθμός. Το 2010 μέχρι το 2017 έβγαινα στον ALPHA μετά την εκπομπή της Σταματίνας Τσιμτσιλή το πρωί 10:00 με 10:20, το TV Mall για 20 λεπτά και παρουσίαζα κινητά τηλέφωνα στην αρχή με την Φωτεινή Γεωργαντά και μετά μόνος μου και μετά με από τον Αlpha μπήκα στον ΣΚΑΪ, με σποτάκια, μετά έπαιζα σε πολλά πανελλαδικά κανάλια όπως το Μακεδονία, το ΑΡΤ και πάρα πολλά άλλα κανάλια και μετά έπιασα όλους τους περιφερειακούς σταθμούς στην Ελλάδα και μετά επεκτάθηκαν στην Κύπρο.»

Τι κέρδισες και τι έχασες  από την τηλεόραση ;   

«Έγινε λόγω του ότι έφτασα να έχω διακαναλική, μέχρι και σε 37 τηλεοπτικούς σταθμούς ταυτόχρονα και σε τηλεοπτικούς σταθμούς στην Κύπρο ταυτόχρονα και να κάνω live που συνήθως οι άνθρωποι κάνουν δυο-τρεις ώρες live και κουράζονται. Εγώ έχω φτάσει και 10 και 12 ώρες την ημέρα live. Η τηλεόρασή, σου δίνει κάποια πράγματα απλόχερα, αλλά σου στερεί πολλά. Όπως προσωπικά θέματα, προσωπικές επιλογές, δεν μπορείς να έχεις την προσωπική ζωή, όπως την έχεις, και ένα παιδάκι σε νεαρή ηλικία όπως ο γιός μου, δεν έχει την εμπειρία και την απειρία του κινδύνου δεν μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό, έχει άγνοια κινδύνου και συνεπειών όλης αυτής της ιστορίας, οπότε εγώ δεν θα το έκανα αυτό το πράγμα. Δηλαδή αν με ρωτήσεις. Εμένα με έχει κουράσει.»

Η δημοσιότητα σε έχει κουράσει; 

«Η δημοσιότητα μου έχει στερήσει πολλά πράγματα. Δεν είναι το θέμα ότι μου λένε κάποιες στιγμές, μαζί προσωπικά, θέλεις να είσαι μόνος σου, θέλεις να είσαι με την οικογένεια σου, με τους φίλους σου, με τον άνθρωπό σου με οτιδήποτε. Και θέλεις να είσαι για σένα, δεν θέλεις να πας κάπου με τον φόβο ότι μπορεί το διπλανό κινητό να σηκωθεί και να σε βγάλουν στα μανταλάκια, όπως μου έχει συμβεί πολλές φορές με την οικογένειά μου και σε διακοπές και σε ταβέρνες.» 

Εσύ κάνεις και δικά σου τηλέφωνα, δηλαδή συσκευές δικές σου; 

«Εκτός από τα ΖΕΡ που κατασκευάζω, έχω επεκταθεί και στο λιανικό εμπόριο, κυρίως laptop desktop ηλεκτρονικών υπολογιστών σταθερών και όλα αυτά τα πράγματα και κάνω σε επίπεδο λιανικής, αλλά και σε επίπεδο χονδρικής πώλησης πλέον και έχω ρίξει πολύ μεγάλο βάρος και εκεί και φυσικά υπάρχουν και τα δικά μου προϊόντα τα ΖΕΡ που τα κατασκευάζω εγώ.» 

Στην Ελλάδα κατασκευάζονται αυτά; 

«Στο εξωτερικό στην Κίνα. Αν κατασκευάζονταν στην Ελλάδα θα είχαμε χρεοκοπήσει γιατί τα εργατικά χέρια εδώ παραμένουν πολύ ακριβά. Κατασκευάζονται και παράγονται όλα στην Κίνα, όπως όλων το τα τεχνολογικά προϊόντα πλέον παγκοσμίως»

Πέρασες μία πολύ μεγάλη περιπέτεια υγείας τελευταία. Τι θυμάσαι από εκείνη την ημέρα; 

«Θυμάμαι τον τρόμο που ένιωσα, θυμάμαι τον τρόμο που ένιωσα φοβούμενος ότι δεν θα ξαναδώ το παιδί μου. Αισθάνθηκα ότι έχω φτάσει στο παραπέντε να φύγω. Τη σοβαρότητα την έμαθα μία εβδομάδα μετά. Έπαθα ένα έμφραγμα ευτυχώς με έσωσε ότι το κατάλαβα αμέσως και ήμουνα πολύ κοντά στο Ωνάσειο και μετέβησα αμέσως .Νέα Σμύρνη Ωνάσειο είμαστε κοντά και αυτό ίσως μου έσωσε τη ζωή. Μάθημα ζωής, από τότε άλλαξα αναθεώρησα απόψεις, τα πάντα προσέχω περισσότερο το Θεοδόση προσέχω πάρα πολύ τη διατροφή μου πια.» 

Πόσα κιλά έχεις χάσει μέχρι σήμερα; 

«Σε τέσσερις μήνες μέσα, έχω χάσει πάνω από 26 κιλά. Με τη βοήθεια του φύλακα Αγγέλου μου. τον γιατρό μου. που είναι δίπλα μου και το διατροφολόγο μου Γιώργου Μουλινου. Εύκολα χάνονται αυτά τα κιλά, όταν υπάρχει θέληση, κερδίζει, τα πάντα μπορούν να γίνουν. Ναι χάνονται εύκολα, αν έχεις πίστη, εγώ έχω μεγάλη πίστη και επιβάλλομαι στον εαυτό μου.»

Πόσα κιλά ήσουν;

«Ήμουνα 160 kg και τώρα πλέον είμαι στα 133-134. Στόχος τα 100, ο οποίος είναι εφικτός. Σε ένα χρόνο από τώρα θα τα ξαναπούμε και θα τον έχω πετύχει τον στόχο πρώτα Θεού θέλοντος.

 Ο γιος σου είναι ένας λόγος καλός για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος να είσαι υγιής και να τα αλλάξεις ;

«Όλα, η αιτία ύπαρξης μου ο λόγος για να ζω, να αγωνίζομαι και να κάνω τα πάντα στη ζωή μου, είναι το παιδί μου, είναι η συνέχεια μου, θα είναι το δώρο που μου έδωσε ο Θεός, ακριβώς ένα χρόνο μετά που έχασα τον μπαμπά μου. Κάτι πήρε, κάτι δίνει ο θεός, αυτό που μου πήρε, ήταν πάρα πολύ πολύτιμο, και αυτό που μου έδωσε έχει γίνει ότι πολυτιμότερο έχω.»

Από τότε φοβάσαι για την υγεία σου; 

«Όχι, δεν είμαι αυτός που θα φοβηθεί, αντιμετωπίζω τον φόβο, τον συγκρατώ, γιατί άλλωστε δεν έχω και την πολυτέλεια του να πω ότι φοβάμαι, γιατί έχω φτιάξει ένα μικρό όμιλο εταιρειών. Είναι πάρα πολλά τα άτομα τα οποία δουλεύουν σε μένα, έχω μία οικογένεια πίσω, ένα παιδί, οπότε δεν μπορώ να δίνω στο παιδί μου τον φόβο, αλλά ούτε και στους υπαλλήλους μου να δείχνω ότι φοβάμαι για να μπορέσω να κρατήσω τα ινία αυτού το δημιουργήματος που έχω φτιάξει.» 

Σε επηρέασε η οικονομική κρίση;

Μας επηρεάζει όλους, αλλά πάντα υπάρχουν κάποια επαγγέλματα τα οποία αντιμετωπίζονται σε κάθε κρίση. Κάποιοι, θα έχουν λίγη περισσότερη δουλειά και κάποιοι θα καταστραφούν. Οι κρίσεις πολλές φορές δημιουργούν ευκαιρίες.» 

Η κρίση εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού ; 

«Κοίταξε, έκλεισα όλα τα μαγαζιά μου για περισσότερους από δύο μήνες. Μα φυσικά και με επηρέασε, αφού πήγαμε στο μηδέν στον τζίρο, άλλα συγκριτικά όπως παραδείγματος χάρη τους καλλιτέχνες, όπως παραδείγματος χάρη στον τουρισμό, την κρουαζιέρα τις μεταφορές όχι. Την τεχνολογία, δεν την επηρέασε τόσο πολύ, όσο επηρέασε άλλους κλάδους, οπότε είμαι και σε αυτό ευγνώμων στο Θεό.» 

Πως βίωσες την καραντίνα; 

«Την καραντίνα, την έμαθα δυστυχώς με το πώς φτιάχνονται καρμπονάρες, πως ζυμώνεις ψωμί τρώγοντας ότι πιο ανθυγιεινό υπάρχει. Έτρωγα το πρωί, έτρωγα το μεσημέρι, έτρωγα το βράδυ, έτρωγα το απόγευμα, δεν υπήρχε δίαιτα, δεν υπήρχε τίποτα τότε. Δεκαπέντε κιλά, μέσα σε δύο μήνες πήρα τότε, αυτά που έχασα τα ξαναπήρα, αλλά μετά το έμφραγμα όμως πρόσεξα. Πρώτη Ιουνίου το έπαθα το έμφραγμα.»

Με τον Άδωνι  Γεωργιάδη από πού προκύπτει τόσο στενή σχέση. Πότε γνωριστήκατε;

«Δεν μιλάω για σχέση, δεν μιλάω, γιατί το έχω ξαναπεί. Για κάποιους ο Άδωνις είναι ένας πολιτικός, για εμένα είναι ένα μέλος της οικογένειάς μου, είναι ο αδερφός που μου χάρισε ο Θεός σε μεγάλη ηλικία και το ίδιο έχει δηλώσει και γραπτώς και ο ίδιος και σε αναρτήσεις, είναι η οικογένειά μου.»

Πώς γνωριστήκατε θυμάσαι; 

«Γνωριστήκαμε… είχα πάει εγώ από το γραφείο του στην Ακαδημίας, ήταν αξιωματική αντιπολίτευση τότε και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί την ημέρα των γενεθλίων μου ,πάνε πολλά χρόνια τώρα δεν θυμάμαι ποια χρονιά, μία εκπομπή, αλλά ήταν 23 Μαρτίου, το θυμάμαι και μου λέει δεν έρχεσαι στο ΚΟΝΤΡΑ που έκανε το απόγευμα εκπομπή 5- 6:00μμ να κάνουμε μαζί μία εκπομπή; Τι κάναμε, ενώσαμε την ιστορία, λέγαμε με κάθε βιβλίο, δώρο ένα τηλέφωνο και πουλάγαμε. Έτσι ξεκινήσαμε! Πολλές εκπομπές, δεκάδες εκπομπές. Κάναμε από τότε μέχρι που φτιάξαμε και τα σποτ για την εκπομπή και τα σεμινάρια πωλήσεων και τηλεπωλήσεων. Είχαμε μεγάλη ιστορία. Έχει σημασία, γιατί δέσαμε έτσι, σαν τόσο κοντινοί και στενοί φίλοι, που εγώ δεν τον είδα ας πούμε σαν πολιτικό. Για μένα, δεν είναι πολιτικός πώς θα γίνει τώρα; Εμένα, είναι ο καλύτερός μου φίλος.»

Τα social media τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου;

«Τα social media είναι μία εικονική πραγματικότητα, την οποία προτρέπω το κόσμο να μην τους δώσει τόσο μεγάλη σημασία, να μην είναι εξαρτημένοι από τα social media. Θεωρώ ότι είναι κακό αυτό, απλά πήρα μία απόφαση έχοντας αγγίξει αν θυμάμαι καλά το ένα εκατομμύριο ακόλουθους. Αποφάσισα να ξεκινήσω να διαγράφω. Διέγραψα λοιπόν το account μου είχα 10 προφίλ στο Facebook, είχα τη σελίδα μου, είχα το Twitter και το Instagram που μαζί συνολικά στο σύνολο έπιασα ένα εκατομμύριο. Λοιπόν στο Twitter, για 400.000 ακόλουθους είχα το πιο δυνατό account στο Twitter, έχω διαγράψει τους περισσότερους, και παρόλα αυτά στο Twitter διαγράφω, γιατί δεν θέλω πλέον! Έχω διαγράψει και έχω και 72.500 ακόλουθους στο Twitter. Τα προφίλ τα έκλεισα. Στο facebook, έχω κρατήσει μόνο ένα, δεν έχασα δουλειά, γιατί πρώτα μετέτρεψα την προσωπική μου σελίδα που λεγόταν «Θεοδόσης Ζερβουδάκης δημόσιο πρόσωπο», σε σελίδα ΖΕR technology την έκανα επαγγελματική. Εκεί μπαίνει ο κόσμος και βλέπει αυτά που θέλει να μάθει ,για την τεχνολογία και τα προϊόντα και δεν θέλησα να μοιράζομαι την προσωπική μου ζωή και τις προσωπικές μου στιγμές, για αυτό και δεν κάνω αναρτήσεις στα social media από τις προσωπικές μου στιγμές. Είναι επιλογή μου, δεν θέλω αν πάω κάπου να φάω για να πάω κάπου διακοπές, να βρεθώ με τον κόσμο. Επιλέγω να το μοιραστώ με τον εαυτό μου.» .

Κλείνοντας, ζήτησε για το τέλος, να δώσει μία μικρή συμβουλή στους ανθρώπους που κάνουν νέα αρχή στην ζωή τους επαγγελματικά και είπε:

«Να βάζουν υψηλότερους στόχους και όταν υλοποιούν τον έναν, να μην επαναπαύονται και να στοχεύουν για το δεύτερο, για τον επόμενο…»

 

Σχετικές αναρτήσεις

Η Ζωή Κρονάκη στην πρώτη της συνέντευξη μετά την πρεμιέρα της στην ΕΡΤ

News Room A

Η Ζωή Ράπτη μιλάει για τις γυναικοκτονίες, την πανδημία και την έξαρση των ψυχικών νοσημάτων στην Ελλάδα

News Room A

Κορονοϊός: Έλληνας που ζει και εργάζεται στην Σκωτία μιλάει στην Μάγδα Τσέγκου

News Room A