Θα περιμένατε ποτέ πως το να είστε ο πρωτότοκος της οικογένειας, ή ο βενιαμίν της θα μπορούσε να επηρεάσει την υγεία της καρδιάς σας; Σύμφωνα με ερευνητές στη Σουηδία το οικογενειακό μας δέντρο μπορεί να δείξει πολλά για την υγεία μας πηγαίνοντας την πεποίθηση περί κληρονομικότητας ένα βήμα πιο πέρα.
Αν και είναι γνωστό πως το ιατρικό ιστορικό των γονέων και παππούδων έχει αντίκτυπο στην υγεία των απογόνων και τις πιθανότητες καρδιαγγειακών συμβάντων, σύμφωνα με το ygeiamou.gr, η πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύεται στο BMJ Open προσθέτει νέα δεδομένα στην έρευνα για τον ρόλο που διαδραματίζει ο αριθμός αλλά και η ηλικία που έχουν τα αδέλφια στον καρδιαγγειακό κίνδυνο.
Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία από το Μητρώο Πολλαπλών Γενεών της Σουηδίας για 1,36 εκατ. άνδρες και 1,32 εκατ. γυναίκες που γεννήθηκαν μεταξύ 1932 και 1960 και ηλικίας 30-58 ετών το 1990, καθώς και δεδομένα για τα θανατηφόρα και μη καρδιαγγειακά και στεφανιαία επεισόδια στα επόμενα 25 χρόνια από τα εθνικά μητρώα.
Η ανάλυση έδειξε ότι τα πρωτότοκα παιδιά διέτρεχαν χαμηλότερο κίνδυνο για μη θανατηφόρα στεφανιαία και καρδιακά επεισόδια όπως εμφράγματα και εγκεφαλικά επεισόδια. Ωστόσο τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια ο κίνδυνος θανάτου ήταν μεγαλύτερος σε σύγκριση με τα δευτερότοκα παιδιά, με τους πρωτότοκους άνδρες σε αυξημένο κίνδυνο και συγκριτικά με τα τριτότοκα.
Φαίνεται όμως ότι και το μέγεθος της οικογένειας επηρεάζει τα ποσοστά καρδιαγγειακού κινδύνου.
Για τους άνδρες αποδείχθηκαν μικρότερα εφόσον υπήρχαν ένα ή δύο αδέλφια, αλλά μεγαλύτερα για εκείνους με τέσσερα ή περισσότερα. Παρομοίως, ένα ή περισσότερα αδέλφια εξασφάλιζαν λιγότερες πιθανότητες θανάτου συγκριτικά με τους μοναχογιούς, αλλά τα τρία ή παραπάνω αδέλφια πολλαπλασίαζαν τον κίνδυνο στεφανιαίων επεισοδίων.
Σε κοινό μοτίβο για τις γυναίκες, τρία ή περισσότερα αδέλφια αύξαναν τις πιθανότητες καρδιαγγειακών επεισοδίων, ενώ δύο ή περισσότερα για στεφανιαία. Όμως ένα ή και παραπάνω αδέλφια μείωναν τον κίνδυνο θανάτου.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν πως πρόκειται απλώς για μια μελέτη παρατήρησης που δεν οδηγεί σε κάποια αιτιώδη συνάφεια και περισσότερες έρευνες στο μέλλον, εστιασμένες στου βιολογικούς ή κοινωνικούς μηχανισμούς που ευθύνονται για τις παραπάνω συσχετίσεις, θα επιβεβαιώσουν και αιτιολογήσουν τα ευρήματά τους.