magdasnews.gr
Τετ α τετ με την Μάγδα

Ο Στέλιος Κερασίδης μας αφηγείται την συναρπαστική ζωή του μέχρι σήμερα

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΕΡΑΣΙΔΗΣ ΜΑΓΔΑ ΤΣΕΓΚΟΥ

Ο 8χρονος πιανίστας, που πρόσφατα έγραψε «Το Βαλς της Απομόνωσης», έγινε γνωστός πανελληνίως και όχι μόνο, από την συμμετοχή του στην εκπομπή του ΣΚΑΪ “Ελλάδα έχεις Ταλέντο” και όλα τα ΜΜΕ μέχρι και η εφημερίδα Guardian, εκθείασε το σπάνιο ταλέντο του.

Από τότε μέχρι και σήμερα, «ο μικρός Μότσαρτ», έχει γίνει εξαιρετικά αγαπητός σε όλον τον κόσμο. Από τον Πρωθυπουργό της χώρας μας, μέχρι απλούς καθημερινούς ανθρώπους, που μόλις τον συναντούν του εκφράζουν τον θαυμασμό τους με κάθε τρόπο, αλλά και κυρίως συνάδελφοι του και σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης που εκτιμούν και σέβονται το ταλέντο του. Ο Στέλιος μοιράζεται με το magdawnews.gr  τις σκέψεις του και τις αναμνήσεις του μέχρι σήμερα και μας αφηγείται με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο την συναρπαστική ζωή του

Η ζωή στο σπίτι, τα παιδικά χρόνια, ο κολλητός και οι αναμνήσεις από το εξωτερικό 

«Γεννήθηκα τον Ιούνιο του 2012 στη Νέα Μάκρη. Έχω δυο αδερφές, τη Βερόνικα που είναι δέκα ετών και την Αναστασία που είναι τριών. Μου αρέσει πολύ το μέρος που ζούμε γιατί η θάλασσα είναι δίπλα μας και κάνουμε πολλά μπάνια το καλοκαίρι! Επίσης είναι πολύ ήσυχα χωρίς τη φασαρία της πόλης, έχει όμορφες διαδρομές για να κάνουμε ποδήλατο και αρκετά μέρη για εξερεύνηση στο βουνό. Το σχολείο μου είναι ένα μικρό σχολείο στο Μαραθώνα και για μένα είναι το καλύτερο του κόσμου! Είναι όμορφο, καθαρό και μου αρέσει να πηγαίνω κάθε πρωί που έρχεται το σχολικό να μας πάρει. Κάποιες φορές βέβαια δυσκολεύομαι να ξυπνήσω αλλά εντάξει κουτσά στραβά τα καταφέρνω χαχα! Έχω πολλούς φίλους και έναν κολλητό, τον Αλέξανδρο που πάει μαζί μου στη τρίτη τάξη, αλλά συναντιόμαστε και εκτός σχολείου να παίξουμε με τα Lego μας και δούμε ταινίες. Η καλύτερη μου ανάμνηση είναι όταν πριν μερικά χρόνια είχαμε ένα μικρό χωράφι σε μια όμορφη φάρμα μέσα στο δάσος, το καλλιεργούσαμε καθημερινά και βγάζαμε τα δικά μας προϊόντα. Δυστυχώς όμως τώρα πια με τόσες υποχρεώσεις δεν προλαβαίνουμε να πηγαίνουμε και μπορώ να πω ότι μου λείπει πολύ… Ειλικρινά δεν θυμάμαι να έχω ζήσει μεγάλες απογοητεύσεις. Βλέπω γύρω μου τόσα παιδάκια να υποφέρουν και να ζουν τόσες δυσκολίες, που εγώ μάλλον πρέπει να νιώθω τυχερός σε μια τόσο όμορφη χώρα. Οι χαρές που έχω ζήσει είναι παρά μα παρά πολλές! Για παράδειγμα τρελάθηκα όταν γεννήθηκε η μικρή μου αδερφούλα η Αναστασία ή όταν πήγα στο μεγαλύτερο λούνα πάρκ της Ευρώπης στις Βρυξέλλες! Επίσης έχω τόσες χαρές από τις εμπειρίες μου με το πιάνο όπως τα βραβεία, οι συναυλίες σε μοναδικά μέρη, τα ταξίδια, οι φίλοι που έκανα και κυρίως – η μεγαλύτερη χαρά από όλες- τα δικά μου κομμάτια να γίνονται γνωστά σε όλο το κόσμο… σχεδόν απίστευτο! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Γεννήθηκα στο σπίτι μας και ο πατέρας μου έπαιζε πιάνο την ώρα του τοκετού 

«Πώς μου έχουν πει, η μητέρα μου με γέννησε στο δωμάτιο της εδώ στο σπίτι μας με «φυσικό τοκετό» και όχι σε κάποιο μαιευτήριο, ενώ ταυτόχρονα ο πατέρας μου έπαιζε πιάνο κατά τη διάρκεια της γέννας. Μάλλον φαίνεται μου έμεινε ο ήχος από τότε και δεν ξεκόλλησε ποτέ από μέσα μου( γέλια). Επίσης από μικρός μου άρεσε να ακούω τον πατέρα μου να παίζει και ήθελα και εγώ να τον φτάσω και μια μέρα να τον ξεπεράσω. Μου άρεσε τόσο πολύ ο ήχος των πλήκτρων… Έτσι όλα ήρθαν κάπως φυσιολογικά από μόνα τους. Θέλεις δε θέλεις άλλωστε σε αυτό το σπίτι όλα και όλοι γυρίζουν γύρω από ένα πιάνο!

Από την άλλη σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να μελετάς κάθε μέρα και να έχεις τόσες υποχρεώσεις. Αυτό που ίσως να στερήθηκα λίγο είναι τα πάρτυ που συχνά πηγαίνουν τα αλλά παιδιά της ηλικίας μου αλλά εγώ σπάνια προλαβαίνω να πάω. Μου αρέσει να παίζω πιάνο και να γράφω τα δικά μου κομμάτια. Είναι η ζωή μου. Είναι επίσης μαγικό που ο κόσμος με αγαπάει τόσο πολύ και θέλω να ανταποδώσω αυτή την αγάπη με τη μουσική μου. Δεν νιώθω ούτε σπουδαίος ούτε παιδί θαύμα, απλά κάνω αυτό που βγαίνει από μέσα μου. Για εμένα προσωπικά η ζωή ενός πιανίστα έχει μόνο θετικά, το μόνο ίσως αρνητικό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι το να είσαι σολίστ έχει πάρα πάρα πολύ διάβασμα. Αλλά μάλλον αξίζει το κόπο ε;

 Τώρα είμαι πολύ ενθουσιασμένος γιατί σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί από τη Minos EMI μια διασκευή μου πάνω σε ένα παραδοσιακό ηπειρωτικό τραγούδι και είναι κάτι πολύ διαφορετικό από όσα έχει ακούσει ο κόσμος μέχρι τώρα από μένα. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη μουσική συνομιλία πιάνου με κλαρίνο και εύχομαι να αρέσει και να ταξιδέψει και αυτό το κομμάτι μου σε όλο το κόσμο!»

Το όνειρο να ταξιδέψω στο διάστημα και το μεγάλο μου κατόρθωμα μέχρι σήμερα 

«Δε ξέρω, δεν μπορώ καθόλου να φανταστώ τον εαυτό μου σε 10 χρόνια από τώρα. Ξέρω ότι θέλω να γίνω πιανίστας και να δίνω κονσέρτα, επίσης θέλω να ταξιδέψω στο διάστημα και να γίνω και αρχιτέκτονας. Μακάρι να πετύχω κάτι από όλα αυτά. Ο πιο σπουδαίος στόχος που έχω πετύχει μέχρι τώρα νομίζω είναι πως ένα δικό μου κομμάτι το «βαλς της απομόνωσης» γύρισε σε όλο το κόσμο και έδωσε χαρά και δύναμη στους ανθρώπους που τόσο το είχαν τόσο ανάγκη τις δύσκολες εκείνες στιγμές. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα ομολογώ         

Δεν νιώθω ότι έχω κάνει ακόμη κάποιο κατόρθωμα ή κάτι τόσο σπουδαίο, είμαι μικρός ακόμη άλλωστε! Ίσως πάντως τη μεγαλύτερη ικανοποίηση μου να την πήρα όταν έπαιξα πιάνο σε αυτούς τους μοναδικούς αρχαίους τόπους της χώρας μας, όπως οι στήλες Ολύμπιου Διός και το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Η εμπειρία είναι μοναδική και δεν συγκρίνεται με τίποτα. Σαν να γυρίζεις πίσω στο χρόνο…

Αλήθεια, δεν νιώθω ότι στερήθηκα και πολλά. Κάθε μέρα παίζω με τους φίλους και τα παιχνίδια μου, κάνω το ποδήλατο μου, βλέπω τις ταινίες που μου αρέσουν και μελετάω και τη μουσική μου. Ξέρω, ότι δεν είναι εύκολο να μελετάει κάποιος 2-3 ώρες τη μέρα στην ηλικία μου, αλλά αν το συνηθίσεις δεν είναι και κάτι τόσο τρομερό.

Σε έναν άνθρωπο που με θαυμάζει θα του έλεγα πρώτα-πρώτα χίλια ευχαριστώ, και ύστερα ίσως θα τον συμβούλευα να βρει και αυτός εκείνο που αγαπάει πιο πολύ για να αφοσιωθεί αληθινά στη ζωή του.»

Έτσι περνάω το 24 ωρο μου 

«Ξύπνημα στις 7:30 να φάμε λίγο πρωινό και να μπούμε στο λεωφορείο για το σχολείο.

Στις 14:00 πίσω στο σπίτι για το μεσημεριανό και ύστερα παίζω λίγο με τις αδερφές μου.

Κατά τις 15:00 ξαπλώνω λιγάκι για μισή ώρα

και κατά τις 16:00 κάνω πάντα μια ώρα περίπου μελέτη τα μαθήματα του σχολείου.

Από τις 17:00 και μετά κάθομαι στο πιάνο μου γράφω τα δικά μου κομμάτια, μελετάω τα κλασικά αλλά παράλληλα ακούω και πολύ μουσική από τα αγαπημένα μου ακουστικά.

Κατά τις 19:00-20:00 θα παίξω λίγο με τα Lego μου και έπειτα θα δούμε λίγο τηλεόραση πριν να φάμε για να κοιμηθούμε.

Το Σαββατοκύριακο βέβαια το πρόγραμμα είναι τελείως διαφορετικό με περισσότερο παιχνίδι και φυσικά πολύ περισσότερο πιάνο!»

…Όταν ήρθε η καραντίνα στην ζωή μας 

«Παρά τις δυσκολίες στη καραντίνα εγώ πέρασα πολύ δημιουργικά γιατί δεν πήγαινα σχολείο και είχα περισσότερο χρόνο να παίξω τα παιχνίδια μου και να μελετήσω μουσική. Όμως στεναχωριόμουν πολύ με όλα αυτά που έβλεπα να συμβαίνουν γύρω μου και γι αυτό έγραψα και το «βαλς της απομόνωσης» ώστε να βοηθήσω και εγώ λίγο να νιώσει ο κόσμος καλύτερα. Να πω την αλήθεια βέβαια μετά την δημοσίευση του «βαλς» η καθημερινότητα ήταν λίγο πιεστική γιατί έπρεπε να δίνω συνεντεύξεις κάθε μέρα σε κανάλια από όλο το κόσμο, αλλά εντάξει νομίζω κάπως τα κατάφερα. Σχεδόν είχα βαρεθεί να παίζω το ίδιο μου το κομμάτι χαχα! Όμως σκεφτόμουνα πολύ τι έχω κάνει μέχρι σήμερα. Πχ τα ταξίδια μου. Θα ήθελα να πάω πάλι το ταξίδι στη Νεα Υόρκη και στη Βιέννη, αλλά και να ξαναπάω τις φετινές μας διακοπές στη Νάξο. Επίσης θα ήθελα να παίξω ξανά στο Royal Albert Hall γιατί μου άρεσε παρά πολύ η μαγεία και η ιστορία αυτής της αίθουσας.

Η χειρότερη στιγμή στην ζωή μου 

«Σίγουρα αυτό που δεν θα ήθελα να ζήσω ξανά είναι η φωτιά στο Μάτι πριν δυο χρόνια που έφτασε σχεδόν δίπλα στο σπίτι μας και έφερε τόση καταστροφή και πόνο σε τόσο κόσμο. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω να σταματούσα αυτή τη καταστροφή. Πέθαναν άδικα τόσοι άνθρωποι, τόσα ζωάκια, τόσα σπίτια χάθηκαν.»

Τα Social media  στην ζωή μου 

«Εγώ δεν ξέρω και πολλά γιατί τα διαχειρίζεται ο μπαμπάς μου. Μου τα δείχνει όμως συχνά και με ρωτάει αν θέλω να πω κάτι ή να απαντήσω σε φίλους μου. Δεν βγάζει ποτέ κάτι που δεν θέλω ή δεν συμφωνώ. Μου αρέσει παρά πολύ που ο κόσμος δείχνει τόσο αγάπη και λατρεύει τις μουσικές μου! Είναι τέλειο να έχεις τόσους ακόλουθους και να μοιράζεσαι το πάθος σου! Στο σχολείο με ρωτάνε συνέχεια για τα social media μου. Μακάρι όταν μεγαλώσω να ξεπεράσω τους ένα εκατομμύριο ακόλουθους( γέλια) για να κάνω μετά μια συναυλία αφιερωμένη αποκλειστικά σε όλους αυτούς τους διαδυκτιακούς μου φίλους μου.»

Σας προτείνω: ένα βιβλίο, μια ταινία και ένα ταξίδι.

«Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το ” ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ” του Σελ Σιλβερσταιν. Δεν υπάρχει πιο συγκινητικό βιβλίο από αυτό σε όλο το κόσμο και μπορούν να το διαβάσουν όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι. Μου το διάβαζε ο μπαμπάς από όταν ήμουν 3 ετών και ποτέ δεν σταμάτησε να με αγγίζει.

Η ταινία που προτείνω στα παιδιά είναι ο ”καλόσαυρος”. Είμαι σίγουρος ότι θα τους μαγέψει. Είναι τόσο γλυκός ο δεινοσαυράκος αυτός και θα τον λατρέψουν! Ταξίδι; Ούτε καν υπάρχει σύγκριση! Αν μπορεί κάποιος να πάει στη Νέα Υόρκη είναι η πιο εντυπωσιακή πόλη στο κόσμο!»

Η προσωπικότητα εν ζωή στην Ελλάδα που θα ήθελα να γνωρίσω

«Είναι αρκετοί καλλιτέχνες στην Ελλάδα που θαυμάζω και θα ήθελα να τους γνωρίσω. Πέρα από τους παγκόσμιας φήμης σολίστες μας τον Δημήτρη Σγουρό και το Λεωνίδα Καβάκο, θα ήθελα να γνωρίσω και το μεγάλο μας συνθέτη το Μίκη Θεοδωράκη αλλά και τον Βαγγέλη Παπαθανασιου. Έχω ήδη πάντως γνωρίσει παρά πολλές σημαντικές προσωπικότητες της χώρας μας, όπως για παράδειγμα πρόσφατα τη Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλους, και νιώθω πολύ περήφανος για αυτό.»

 

Σχετικές αναρτήσεις

Κορωνοϊός: “Μπορείς να μου δώσεις λίγο ακόμη οξυγόνο;” | Συνέντευξη στο magdasnews.gr

News Room A

Πρόεδρος ΣΕΤΕ: Έτσι θα γίνει η επανεκκίνηση του τουρισμού και οι διακοπές των Ελλήνων

News Room A

Τάκης Θεοδωρικάκος: Το έργο μας τους 7 μήνες διακυβέρνησης

News Room M