Κάθε βράδυ όταν κοιμόμαστε, περνάμε μερικές ώρες σε έναν εικονικό κόσμο που δημιουργείται από τον εγκέφαλό μας, στον οποίο είμαστε ο κύριος πρωταγωνιστής μιας εξελισσόμενης ιστορίας που δεν δημιουργήσαμε συνειδητά. Με άλλα λόγια, ονειρευόμαστε. Για τους περισσότερους ανθρώπους, τα όνειρα είναι κυρίως ευχάριστα, μερικές φορές αρνητικά, συχνά παράξενα, αλλά σπάνια τρομακτικά. Αν τους θυμούνται δηλαδή καθόλου. Ωστόσο, για περίπου το 5% των ανθρώπων, οι άκρως αξέχαστοι και τρομακτικοί εφιάλτες συμβαίνουν σε εβδομαδιαία ή και νυχτερινή βάση. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον βλέπουν άσχημα όνειρα και εφιάλτες πιο συχνά από τα άτομα χωρίς τη νόσο.
Μελέτες δείχνουν ότι μεταξύ 17% και 78% των ατόμων με Πάρκινσον έχουν εφιάλτες κάθε εβδομάδα. Μια μελέτη από το 2021 διαπίστωσε ότι τα άτομα που διαγνώστηκαν πρόσφατα με Πάρκινσον και βιώνουν επαναλαμβανόμενα όνειρα με περιεχόμενο επιθετικού ή γεμάτο δράση, έχουν πιο γρήγορη εξέλιξη της νόσου τα χρόνια μετά τη διάγνωσή τους, σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν επιθετικά όνειρα. Ως εκ τούτου, η μελέτη μου, μαζί με παρόμοιες μελέτες, υποδηλώνει έντονα ότι τα όνειρα των ατόμων με Πάρκινσον μπορούν να προβλέψουν μελλοντικά αποτελέσματα υγείας. Μπορεί τα όνειρα των ανθρώπων που δεν έχουν Πάρκινσον να προβλέψουν και μελλοντικά αποτελέσματα υγείας; Η τελευταία μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Lancet’s eClinicalMedicine, δείχνει ότι μπορούν. Συγκεκριμένα, έδειξε ότι η εμφάνιση συχνών άσχημων ονείρων ή εφιαλτών σε μεγαλύτερη ηλικία θα μπορούσε να είναι ένα πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι επικείμενης νόσου του Πάρκινσον σε κατά τα άλλα υγιή άτομα.
Αναλύθηκαν δεδομένα από μια μεγάλη αμερικανική μελέτη που περιείχε δεδομένα 12 ετών από 3.818 ηλικιωμένους άνδρες που ζούσαν ανεξάρτητα. Στην αρχή της μελέτης, οι άνδρες συμπλήρωσαν μια σειρά από ερωτηματολόγια, ένα από τα οποία περιελάμβανε μια ερώτηση σχετικά με τα άσχημα όνειρα. Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν άσχημα όνειρα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα παρακολουθήθηκαν στο τέλος της μελέτης για κατά μέσο όρο επτά χρόνια για να διαπιστωθεί εάν ήταν πιο πιθανό να διαγνωστούν με Πάρκινσον. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, 91 άτομα διαγνώστηκαν με Πάρκινσον. Εκείνοι που ανέφεραν ότι έβλεπαν συχνά άσχημα όνειρα στην αρχή της μελέτης είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν Πάρκινσον σε σύγκριση με εκείνους που τα έβλεπαν λιγότερο από εβδομαδιαία. Περιέργως, ένα σημαντικό ποσοστό των διαγνώσεων συνέβη κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της μελέτης.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι συμμετέχοντες με συχνά άσχημα όνειρα είχαν περισσότερες από τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν νόσο του Πάρκινσον. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι ηλικιωμένοι που μια μέρα θα διαγνωστούν με τη νόσο του Πάρκινσον μπορεί να αρχίσουν να βλέπουν άσχημα όνειρα και εφιάλτες λίγα χρόνια πριν εμφανίσουν τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, όπως τρόμο, δυσκαμψία και βραδύτητα στην κίνηση. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι τα όνειρά μας μπορούν να αποκαλύψουν σημαντικές πληροφορίες για τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας και μπορεί να αποδειχθούν σημαντικός στόχος για την έρευνα της νευροεπιστήμης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι μόνο 16 από τους 368 άνδρες με συχνά άσχημα όνειρα σε αυτή τη μελέτη ανέπτυξαν νόσο του Πάρκινσον.
Δεδομένου ότι η νόσος του Πάρκινσον είναι μια σχετικά σπάνια πάθηση, οι περισσότεροι άνθρωποι που βλέπουν συχνά άσχημα όνειρα είναι απίθανο να νοσήσουν ποτέ από την ασθένεια. Ωστόσο, για όσους έχουν άλλους γνωστούς παράγοντες κινδύνου για τη νόσο του Πάρκινσον, όπως η υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας ή η δυσκοιλιότητα, το εύρημα θα μπορούσε να είναι σημαντικό. Η επίγνωση ότι τα συχνά άσχημα όνειρα και οι εφιάλτες μπορεί να είναι πρώιμος δείκτης της νόσου του Πάρκινσον, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρώιμες διαγνώσεις και πρώιμη θεραπεία. Μια μέρα, οι γιατροί μπορεί ακόμη και να είναι σε θέση να παρέμβουν για να σταματήσουν την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον. Η ομάδα μου σχεδιάζει τώρα να χρησιμοποιήσει ηλεκτροεγκεφαλογραφία για να εξετάσει τους βιολογικούς λόγους για τις αλλαγές στα όνειρα σε άτομα με νόσο του Πάρκινσον.