magdasnews.gr
Τετ α τετ με την Μάγδα

Η γυναίκα που έγινε η “Μητέρα Τερέζα” των αστέγων της Θεσσαλονίκης

ΜΑΓΔΑ ΤΣΕΓΚΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΦΡΑΓΚΟΥ

Η Κυριακή Φράγκου αποκαλείται η “Μητέρα Τερέζα” των αστέγων της Θεσσαλονίκης και όχι άδικα…

Για έβδομη συνεχή χρονιά στέκεται δίπλα στους ευάλωτους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης και συνδράμει με ένα πιάτο ζεστό φαγητό, μια καλή κουβέντα, ένα γλυκό χαμόγελο και την παρουσία της, τη στιγμή που άλλοι περνούν από δίπλα τους και στρέφουν το βλέμμα.

Η Κυριακή Φράγκου μιλάει στο magdasnews.gr και τη Μάγδα Τσέγκου, για τη δράση της “Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων”, τα συναισθήματα που της “χαρίζει” η προσφορά στον συνάνθρωπο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά η ίδια με τους υπόλοιπους εθελοντές, αλλά και το πλούσιο συγγραφικό της έργο.ΚΥΡΙΑΚΗ ΦΡΑΓΚΟΥ

Κυρία Φράγκου, θα θέλαμε μαζί να ξετυλίξουμε αυτό το κουβάρι της δύσκολης, αλλά κατά τα άλλα συναρπαστικής ζωής, που έχετε μέχρι και σήμερα. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια. 

“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Μυρομένη Πόλη του Αϊ Δημήτρη, με τον Λευκό Πύργο και τα Ρωμαϊκά Κάστρα της Άνω Πόλης, τη Θεσσαλονίκη. Γνωστή σε όλους για την αγάπη και το φιλότιμο που θα βρεις σε κάθε γωνιά της. Κατάγομαι από πολύτεκνη οικογένεια και είμαι το πέμπτο και τελευταίο κορίτσι. Η θέση αυτή είχε το προνόμιο να μάθω και να εξασκηθώ από μικρή ηλικία στην υπομονή. Κάτι που αργότερα εξελίχθηκε σε θησαυρό… Οι γονείς μου, Ζαφείρης και Φωτεινή.”.

Έχετε σπουδάσει κάτι και πού έχετε εργαστεί μέχρι και σήμερα;

“Όχι δεν έχω σπουδάσει. Εργάστηκα σαν ιδιωτικός υπάλληλος πολλά χρόνια στην ίδια εταιρεία. Αξιόλογοι συνεργάτες με τις καλύτερες εντυπώσεις. Εταιρεία “Παιδικά Ενδύματα Ιωάννης και Μαρία Στεφανής”. Κοντά τους 18 έτη.”.

Είστε Πρόεδρος και ιδρύτρια της «Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων» με ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, που απλώθηκε και έγινε με ένα μαγικό τρόπο, με τον δικό σας ξεχωριστό τρόπο. Πώς έγινε όλο αυτό το δημιούργημα; Ποια ήταν η σπίθα;

“Η αγάπη που είχα απόθεμα από μικρή ηλικία. Μια εικόνα ήταν η αφορμή να ξεβολευτώ. Ένας άντρας γύρω στα 45, άνοιξε τον κάδο και έφαγε από μέσα… Ένιωθα πως φταίω και εγώ. Την ίδια στιγμή άνοιξα τα ντουλάπια και έκανα ένα πρόχειρο φαγητό. Δε μπορεί κάποιος να πεινάει. Πήρα δύο τρεις φίλες και βγήκα στο δρόμο.”.

Κυρία Φράγκου, πόσους ανθρώπους στηρίζετε και σιτίζετε μέσα από τη δική σας δράση;

“Έκτοτε 60 άστεγοι συνάνθρωποι μας και 60 Εθελοντές ανοίκουν στην “οικογένειά” μου. Για έβδομη συνεχή χρονιά, κάθε Τρίτη Πέμπτη και Κυριακή πραγματοποιούνται τα Γεύματα Αστέγων. Αν και η Εθελοντική Διακονία Αστέγων δεν αποτελεί ΜΚΟ, έχουμε καταφέρει ένα πολυσχιδής έργο με βοήθειες σε Πολλές Ιερές Μητροπόλεις, Ορφανοτροφεία, Γηροκομεία, Νοσοκομεία, Φυλακές Διαβατών και Κασανδρείας, αλλά και στην Ιεραποστολή στην Κεντρική Τανζανία Αρουσας.
Πολλές Ιερές Μονές του Αγίου Όρους και εκτός, “αναπαύονται” με την βοήθειά μας. Έχουμε ανακουφίσει πληγέντες πυρόπληκτους, σεισμόπληκτους. Έχουν λάβει τη βοήθειά μας πληγέντες από τις πλημμύρες στη Μάνδρα Αττικής, από τις φωτιές στο Μάτι Αττικής, από τις πλημμύρες στην Κρδίτσα, τους σεισμούς στην Ελασσόνα, τις φωτιές στην Εύβοια και πρόσφατα το δοκιμαζόμενο Ουκρανικό Λαό με ένα τόνο τρόφιμα με συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, πραγματοποιούνται και χορηγίες σε αθλητές.”.

“Ειδικά σε καιρό ψύχους χάσουμε κάποιον,
μας στεναχωρεί πολύ. Ντροπή είναι η δεύτερη σκέψη…”

Είστε στο δρόμο με μια «τσάντα αγάπης» για όλους αυτούς τους ανθρώπους, σε ακραίες καιρικές συνθήκες και σίγουρα η κάθε μέρα δεν είναι πάντα και η καλύτερη. Ποιες είναι οι πιο δύσκολες καταστάσεις που έχετε βιώσει και που καλείστε να αντιμετωπίσετε στην εθελοντική σας δράση;

“Οι συνθήκες είναι δύσκολες και ποικίλες. Ο δρόμος έχει την δική του ιστορία λέει το τραγούδι, που πολύ πιστεύω ότι είναι κομμένο και ραμμένο για κάθε ψυχή που έχει περάσει στην αστεγία. Τα καιρικά φαινόμενα, είτε κρύο είτε ζεστή, είναι κάτι που μας απασχολεί και μας ελέγχει. Ειδικά σε καιρό ψύχους χάσουμε κάποιον, μας στεναχωρεί πολύ. Ντροπή είναι η δεύτερη σκέψη… Όσο για εμάς, αγαπάμε τον εθελοντισμό και είμαστε έτοιμοι και για τα εύκολα και για τα δύσκολα που έτυχαν πολλά.”.

Το κράτος, οι φορείς, έχουν σταθεί αρωγοί στη δική σας προσπάθεια και στον δικό σας αγώνα;

“Όχι από το κράτος δεν έχουμε καμία οικονομική βοήθεια. Με τους Δήμους έχουμε συνεργασία και τους δίνουμε και μας δίνουν υλικά αγαθά.”.

Αν αύριο το πρωί έρθει κάποιος και με ένα μαγικό ραβδάκι μπορεί να αλλάξει οτιδήποτε εσείς του ζητήσετε, ποιο θα ήταν αυτό;

“Το όνειρό μας είναι να μας παραχωρήσουν ένα χώρο που θα μπορούμε να μαγειρεύουμε καθημερινά, να έχουμε επαγγελματικες κουζίνες, επαγγελματικά ψυγεία καταψύκτες και να υπάρχει στον ίδιο χώρο κοινωνικό παντοπωλείο για τους ανέργους και άπορους συνανθρώπους μας. Κοινωνικό Φαρμακείο για τους ανασφαλιστους άστεγους. Στον ίδιο χώρο ένας ακόμη χώρος με καθίσματα και κλιματιστικά εν καιρό ψύχους ή καύσωνα να τους κάνουμε παρέα με μια σούπα ζεστή, ένα γάλα ζεστό. Να τους εντάξουμε στη ζωή, να τους δώσουμε το ερέθισμα ακόμη και για μια νέα οικογένεια. Αυτό θα ζητούσα και αυτό ζητάω…
Το γεύμα των αστέγων γίνεται στο σπίτι μου, δεν έχουμε ρεύμα στο σύλλογο. Είναι ένας ξεχωριστός όμορφος χώρος που παραχωρήθηκε από τον Γιώργο Χωραφά ως δωρεά. Αλλά το φαγητό το κάνω στο σπίτι μου και μερικές φορές το δίνω σε εθελοντές και στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Άγιος Στυλιανός. Ο Δημήτρης ο Κωνσταντίνος και η Αλεξάνδρα, κάποιες φορές.”.

“Οι άστεγοι είναι πάρα πολλοί και συνεχώς αυξάνονται.”

Αν δεν σας φέρνω σε δύσκολη θέση, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, κάποια προσωπική ιστορία η οποία ενδεχομένως σας συγκλόνισε, σας δίδαξε και αξίζει να τη μάθουμε;

“Ιστορίες πολλές. Ένας παππούς έμεινε στο δρόμο όταν έχασε την γυναίκα του. Πολύ γρήγορα τα παιδιά του τον έδιωξαν. Έμεινε χωρίς να το καταλάβει στο παγκάκι, μάζευε χαρτόνια για να έχει στην κατοχή του 130€ για να πληρώσει το ξενοδοχείο που θα κάνει μπάνιο, θα δώσει τα ρούχα του στο καθαριστήριο και τα δυο 50€ θα τα δώσει στα δύο του εγγόνια  που τάχα ήρθε ο παππούς με το ζόρι. Ένα κρύο τοστ, ένα καμμένο κέικ και δρόμο στο δρόμο. Καθηγητής μαθηματικός ο γιος και η νύφη δασκάλα…”.

Σήμερα ποιες είναι οι βασικές ανάγκες και οι ελλείψεις που έχουν οι άνθρωποι τους οποίους εσείς βοηθάτε; Και με ποιο τρόπο μπορεί να βοηθήσει κάποιος που διαβάζει αυτή τη συνέντευξη;

“Η αστεγία είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα, αν και μέχρι τώρα το βλέπουν επιδερμικά και όχι με την αξία που του πρέπει. Πιστεύω πως αν ήθελε το κράτος, το θέμα αστεγία θα λυνόταν σε μια μέρα. Οι άστεγοι είναι πάρα πολλοί και συνεχώς αυξάνονται.  Ξενώνες, υπνοτήρια, θέσεις εργασίας ακόμη και νέα οικογένεια όνειρο για όλους αυτούς. Μπορείτε να βοηθήσετε την προσπάθειά μας κάνοντας προσευχή, δίνοντας τρόφιμα και υλικά αγαθά αλλά και χρήματα στο λογαριασμό του Συλλόγου. Στην Εθελοντική Διακονία Αστέγων υπάρχουν λεπτομέρειες”.

Πώς επηρέασε ο κορωνοϊός και πώς τον βιώσατε εσείς, κατά τη διάρκεια της πανδημίας και πώς μπορέσατε να σιτίσετε αυτό τον κόσμο;

“Η πανδημία, το κεφάλαιο “κορωνοϊός”, ήταν το στοίχημα για εμένα αν θα βγω έξω μαζί τους ή αν θα κρυφτώ. Η σκέψη και η απόφαση ήταν άμεση. Συνεχίζουμε εγώ θα πάω και μόνη, είπα. Κάποιοι εθελοντές ήρθαν μαζί μου και κάποιοι ήρθαν νοητά. Έτσι ήμασταν στο δρόμο και με έξτρα γεύματα πέρα τα τρία… Μόνοι μας, σε μια πόλη έρημη, όλα κλειστά, συσσίτια από Εκκλησίες, Δήμους.
Οι άστεγοι είχαν κάθε λόγο να σκέφτονται και να ρωτούν με αγωνία τι θα γίνουν αν αρρωστήσουν, αν πεθάνουν, αν θα πάμε ξανά.
Ο κορωνοϊός ήρθε από τον σύζυγο, από την δουλειά και γρήγορα και στους άλλους τρεις. Αναρρώναμε όλη η οικογένεια, κάτι που είναι σπάνιο όταν μεγαλώσουν τα παιδιά, να είναι τόσες ημέρες με τους γονείς. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε άλλη εκδοχή. Όμως όλα τα γεύματα γίνονταν κανονικά και η αναφορά σε μένα στο τέλος κάθε γεύματος, κάτω από το μπλακόνι, αν ήταν όλοι οι άστεγοι καλά.”

Ο Έλληνας σήμερα βοηθάει τον φτωχό ή τον άστεγο συνάνθρωπό του;

“Οι Έλληνες πάντα διδάσκουν την αλληλεγγύη, πάντα απλώνουν το χέρι βοηθείας, όλοι έχουν καλή διάθεση, απλά θέλουν πράξη και όχι θεωρία. Εμείς έχουμε καταφέρει να έχουμε μαζί μας, συνοδοιπόρους, πολλούς αξιόλογους ανθρώπους. Εθελοντές, χορηγοί και συνεργάτες.”

“Πρέπει να μάθουμε να εκτιμάμε τα απλά, τα δεδομένα, τα καθημερινά, διότι εκεί κρύβεται και η απλότητα που μας κάνει ευτυχισμένους.”

Κυρία Φράγκου, τι σας έχει διδάξει όλη αυτή η εμπειρία;

“Πρέπει να μάθουμε να εκτιμάμε τα απλά, τα δεδομένα, τα καθημερινά, διότι εκεί κρύβεται και η απλότητα που μας κάνει ευτυχισμένους. Μόνο όταν χάσουμε τα δεδομένα, τότε τα εκτιμάμε. Είναι αργά μετά.”

Τι είναι αυτό που σας δίνει δύναμη να συνεχίσετε, παρά τις δυσκολίες που σίγουρα καλείστε να αντιμετωπίσετε;

“Η αγάπη πρωταγωνιστεί στη ζωή μου. Η αγάπη που δίνω και παίρνω, αυτό το αλισβερίσι με τον Θεό, με τους φίλους μας άστεγους, που τρώμε και πίνουμε, που ντύνουμε, που σκεπάζουμε, που έχουν ένα άνθρωπο ακροατή, η χαρά τους, είναι η αφορμή συνάντησης για έβδομη συνεχή χρονιά.

Δυσκολίες πολλές, όμως υπάρχει διάθεση για να συνεχιστεί αυτή η αγάπη. Τα προβλήματα είναι οικονομικά πιο πολύ. Πολλές δράσεις σημαίνει και πολλά έξοδα. Το ταμείο είναι μικρό. Δεν αποτελεί ΜΚΟ η Εθελοντική Διακονία Αστέγων.”

Εκτός από Πρόεδρος και ιδρύτρια της «Εθελοντικής Διακονίας Αστέγων», είστε και συγγραφέας δύο υπέροχων βιβλίων. Μιλήστε μας για την ιδέα αυτών. Πώς γεννήθηκε και ποιος ήταν ο σκοπός;

“Από παιδί κρατούσα σημειώσεις σε μικρά κίτρινα χαρτάκια. Είχα χαρτί και μολύβι ανά πάσα στιγμή και όταν οι εμπειρίες, οι αγάπες, τρέχαν στη ζωή μου, τα έτρεχα κι εγώ στη συγγραφική ανησυχία. Νιώθω πως έγραφα από πάντα.

Μετά το βιβλίο “Όρεξη να’χεις για Θεό”, που να σημειώσω είναι ένα οδοιπορικό στους δρόμους της διακονίας για τον άστεγο συνάνθρωπο αλλά και για τις δράσεις μας, υπάρχει ένα πολυσχιδής έργο.”

“Στη συνέχεια, έρχεται το δεύτερο παραμύθι για την Ιεραποστολή Κεντρικής Τανζανίας Αρρούσας, “Νερό νεροοο”. Ένα σύγχρονο παραμύθι με νεωτερική γραφή. Εδώ δεν έχουμε να παλέψουμε με δράκους και να αγαπήσουμε Βασιλοπούλες, αλλά να παλέχουμε για την ίδια τη ζωή. Το νερό, είναι το δεύτερο στοιχείο ύπαρξης μετά το πρώτο, το οξυγόνο.

Η “Άδετη ζωή”, είναι ένα βιβλίο-ημερολόγιο δικό μου και των Αστέγων. Με μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις από 9 αστέγους όλη νύχτα, για τρεις μήνες, με 25 ερωτήσεις, πολύ προσωπικές, που τις απάντησαν όλες.
Γράφω και δύο ακόμη παραμύθια. Ένα για τον Παραολυμπιονίκη ΑΜΕΑ, Παναγιώτη Χρηστάκη, με τίτλο “Θέληση”. Και το δεύτερο παραμύθι με τίτλο “Πότε θα πάμε σπίτι μαμά”, για τα παιδιά με καρκίνο και αφιερωμένο στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων Ιπποκρατείου. Όλα από τις Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική, του Διονύση Βαλεριάνου.”.
Η παρουσίαση του βιβλίου της Κυριακής Φράγκου “Νερό! Νεροοοο…” | Κυριακή Φράγκου-Μάγδα Τσέγκου
Κυριακή Φράγκου-Μάγδα Τσέγκου στην παρουσίαση του βιβλίου “Νερό! Νεροοοο…”

Σχετικές αναρτήσεις

Σοφία Ζαχαράκη: Έρχονται αλλαγές στην Παιδεία με διορισμούς και νέα βιβλία

News Room M

Οδηγός επιβίωσης για εργαζόμενους και επιχειρήσεις στο lockdown – Ο Ηλίας Χατζηγεωργίου στη Μάγδα Τσέγκου

News Room A

Οι τουρίστες κάνουν στροφή στην ενοικίαση σκαφών λόγω covid-19 (video)

News Room A